Deze vorm van exposeren was een ware ontdekking en belangrijke drager om mijn series werken steeds meer uit te breiden en te verscherpen.
Als ik een ruimte, waar mogelijk mijn werk tentoon wordt gesteld binnenga, gebeurt er iets tussen mij en de ruimte.
De sterk visuele dialoog tussen mijn oog en de ruimte vindt plaats zonder veel gedachten.
Dan komt er nieuwsgierigheid en verlangen om de werken uit mijn atelier, binnen de installatie ruimte over te planten.
Mijn interesse in en passie voor verschil in afmeting – maat, verschil in ritme en structuren, die in mijn series en verzamelingen van werken die ik maak zit, kan ik met prettige actie inzetten.

Ik maak installaties met collages en met soft sculptures. In mijn systeemcollages, probeer ik bloemen in drukwerk aan te raken en nieuw leven in te blazen door ze voorzichtig zonder ze te beschadigen tot leven te roepen met mijn schaar. Al knippend legde ik een aanzienlijk aantal knipsel verzamelingen aan en menig onderwerp zoals bloemen, dieren, benen, borsten, landschappen werd nauwkeurig onderzocht.

Daarna ontstonden de langgerekte horizontale en verticale kantcollages. De in lijnen geknipte kantcollages herbergen groepen mensen die eindeloos lijken te vrijen, vechten, of in heilige sferen samen aan tafel zitten of naar hogere sferen bewegen. Als antwoord op de kantcollages ontstonden de soft sculpture installaties.

Net als de kantcollages hebben de soft sculpture installaties een ritmisch netwerk, deze bestaat uit een stoffen hang banden systeem en ook daarin zit een motief verstrikt. In tuigjes hangende geslachtskonijnen doen pogingen sexueel interactief met hun buurman of buurvrouw konijn te zijn. In een andere installatie probeert een konijnengroep in een seance religieuze zaligheid in te snuiven. En in een vuurrode kamer hangen konijnen eindeloos in de verte weg te staren.